اگر آماده خرید یک فرش جدید هستید، اما مطمئن نیستید که بهترین اندازه برای فضای شما چیست؛ مطالعه این مقاله را از دست ندهید.
چند سانتیمتر تفاوت بین دو قالیچه میتواند در فضای شما تفاوت معناداری ایجاد کند. تجربه ثابت کرده است که معمولا انتخاب گزینه بزرگتر، به خصوص اگر بین دو اندازه دچار تردید باشید، ارزش بیشتری دارد و بعدها در هزینههای شما صرفهجویی میشود.
اندازه فرش و ابعاد اتاق را مشخص کنید. فرش باید متناسب با فضا باشد (اتاقهای بزرگ = فرشهای بزرگ) و طول و عرض اتاق را نیز در نظر داشته باشید (اتاق طولانی = فرشهای طویل تر).
اگر قدرت تجسم کافی ندارید؛ بهتر است قبل از خرید، ابعاد کف فضای مد نظر را روی یک کاغذ بکشید؛ و با همان نسبت ابعاد فرش های مختلف را روی آن تست کنید. این روش یک راه آسان برای بررسی این است که شما سایز مناسب را انتخاب کردهاید یا نه.
برای پیدا کردن اندازه قالی مناسب، ابتدا اندازه فضای خود و عناصر موجود در اتاق، بخصوص مبلمان را بررسی کنید. سپس با توجه به اندازههای به دست آمده یک طرح فرش از گزینههای معمول زیر را انتخاب کنید.
همه پایههای مبل روی فرش. شکل حال یا نشیمن شما و تناسب آن با مبلمان و فرش، باید طوری باشد که فضا بیشتر از چیزی که هست به نظر برسد و اهالی خانه در آن احساس یکپارچگی کنند. در این زمینه به طور معمول پیشنهاد میشود که اگر فرش زیر مبلمان قرار میگیرد؛ حداقل به پهنای ۶ اینچ از هر طرف مبلمان بیرون زده باشد.
این طرح، که معمولا نیاز به فرش های سایز بزرگ دارد؛ بهترین انتخاب برای چینش یک اتاق نشیمن در یک فضای بزرگ یا برای گروهبندی مبلمانی که پراکنده است، خواهد بود. قرار دادن همه اجزای مبلمان در یک فرش واحد، قطعات آن را منسجم میکند و یک منطقه مشخص را تعریف میکند.
پایههای جلوی مبل روی فرش. این گزینه در موارد متعددی کاربرد دارد. به خصوص هنگامی که یک سمت مجموعه مبلمان شما در مقابل یک دیوار قرار دارد، این سبک چینش بسیار مناسب است. در این مدل شما نیاز ندارید برای فضاهایی که هیچکس نمیبیند، فرش بخرید و در نتیجه در هزینهها صرفهجویی میشود. در واقع کافی است فرش شما به اندازهای باشد که پایههای جلوی مبل روی آن قرار بگیرد.
میز وسط روی قالی. این طرح برای فضاهای کوچک یا باریک مناسب است. در واقع این طرح باعث میشود اندازه اتاق بزرگتر بنظر برسد. در این حالت برای به دست آوردن نسبت درست، اندازه فرش را باید بزرگتر از ابعاد میز وسط و کوچکتر از فضای خالی میان مبلمان در نظر بگیرید.
هر دو شکل اتاق و میز ناهارخوری بر شکل و اندازه فرش مناسب این اتاق موثر است. میزهای نهارخوری معمولا گرد یا مستطیل هستند؛ و به همین دلیل بهتر است فرش انتخابی نیز به همین ترتیب متناسب با آنها انتخاب شود.
فراموش نکنید برای اتاق نهارخوری و برای حفظ ایمنی (مثلا تصور کنید یک لیوان از روی میز سقوط کند!) حتما فرش شما از اطراف میز نهارخوری تا جای ممکن (۹۰ سانتیمتر بسیار مناسب است.) گستردهتر باشد.
رفوگری فرش را باید هنری مهم در حوزه هنرهای مرتبط با فرش دانست. رفوگری فرش زاده نیازی است که به تعمیر فرش احساس می شود. فرش ها، بخصوص نمونه های دست بباف آن، از ارزش زیادی برخوردار هستند؛ در نتیجه در صورت پارگی، سوختگی و… هنر رفوگری وارد عمل می شود و با ترمیم یا به اصطلاح رفو کردن فرش، آن را دوباره زیبا، سالم و قابل استفاده می کند. ما نیز در خدمات قالیشویی خود، بخشی را به عنوان رفوی فرش داریم، که در صورت نیاز می توانید از خدمات آن استفاده کنید.
رفوگری فرش را باید مکمل هنر فرش بافی دانست. این هنر دارای دیرینه زیادی است؛ اما متاسفانه به روشنی مشخص نیست چه کسی اولین ابداع کننده این هنر بوده است. رفوگری فرش را شاید بتوان نوعی جادوگری دانست، که با دست های معجزه گر رفوگر می تواند فرش های سوخته، پاره شده، بید زده، پوسیده و… را همچون روز اول قابل استفاده نمایِید.
کهنگی قالی: هر فرشی، با هر کیفیتی، به مرور زمان دچار کاهش کیفیت شده و تحت تاثیر عوامل محیطی، بخصوص رطوبت، اصطکاک و… دچار آسیب هایی از جمله پوسیدگی، رنگ پریدگی و در رفتن تار و پود می شود.
حوادث: سایر ضایعات ناشی از حوادثی است که برای فرش رخ می دهد. ریختن رنگ روی فرش، سوختگی، بید زدگی، پاره شدن با اشیاء برنده زا یان قیبل است. خوشبختانه هنر رفوگری فرش در این زمینه نیز صاحب هنر است و کارهای زیادی می تواند انجام دهد.
وسائل کار رفوگر شامل قلاب، دفتین، قیچی، دم باریک، خواب پشت، درفش، انواع سوزن، انواع نخ، تخته، چکش، میخ، میخ کش، اتو و… است.
در کنار این ابزارها، نخ های هماهنگ با فرش و بخش آسیب دیده و دسترسی به نقشه قسمت آسیب دیده، تکمیل کننده ابزارهای مورد نیاز رفروگر است.
اولین مرحله رفوگری فرش شیرازه دوزی است. در این مرحله رفوگر نخ متناسب با شیرازه قبلی فرش را انتخاب کرده و اقدام به ترمیم شیرازه فرش می نماید. در این مرحله هم رنگ بودن نخ جدید شیرازه با نخ قبلی مسئله مهمی است که بخش ترمیم شده را با بخش های قبلی یکسان می کند.
مرحله دوم به اصطلاح پل سازی است. در این مرحله در صورتی که چله های فرش آسیب دیده باشد، رفوگر تمامی چله ها را با نخ مشابه و همرنگ بازسازی می کند.
از این مرحله به بعد بسته به نوع آسیب وارد شده، نوع عملیات ترمیم و رفوگری فرش نیز متفاوت است. به عنوان مثال برای بیدخوردگی فرش که سخت ترین نوع رفوگری است و به تجربه بالایی نیاز دارد، ترمیم هر دو سمت رو و زیر فرش باید ترمیم شود. اما به هر حال آنچه در ادامه تمام انواع رفوها رخ می دهد، اصلاح وضعیت فرش و تعویض بخش های آسیب دیده است. این بخش ها می تواند تار و پود فرش و یا حتی تگ تگ گره های فرش باشد.
در نهایت فراموش نکنید که مهمترین نکته در رفوگری فرش انتخاب درست نخ های جایگزین است. به صورتی که به مرور زمان دچار تفاوت رنگ بین بخش اصلی و بخش ترمیم شده نشویم.